Otyłość stanowi obecnie jeden z najpoważniejszych problemów zdrowotnych. Kluczowymi elementami terapii są zbilansowana dieta, kaloryczny deficyt oraz regularna aktywność fizyczna. Niemniej wiele osób borykających się z nadwagą nie jest w stanie efektywnie schudnąć, nawet przy surowym przestrzeganiu zasad diety i zwiększonej aktywności fizycznej. W takich przypadkach pomocą mogą służyć leki, takie jak Mysimba – stosunkowo nowy preparat wspomagający terapię otyłości. Co warto wiedzieć o leku Mysimba?
Dowiedz się więcej:
- Czy mogę pić alkohol stosując analogi GLP-1?
- Jak działają leki na otyłość?
- Mysimba w leczeniu otyłości – jak działa? Odpowiedzi lekarza
Mysimba co to jest
Mysimba jest lekiem na receptę stosowanym w leczeniu otyłości. Mysimba zawiera dwie substancje czynne: bupropion i naltrekson. Mechanizm działania tych substancji jest oparty na oddziaływaniu na układ nerwowy.
Bupropion to lek o właściwościach przeciwdepresyjnych, który wpływa na poziom neuroprzekaźników w mózgu, takich jak noradrenalina i dopamina. W przypadku Mysimby, bupropion oddziałuje na centralny układ nerwowy, zmniejszając uczucie głodu i zwiększając kontrolę nad spożywaniem pokarmów.
Naltrekson jest lekiem antagonistycznym, który działa na receptory opioidowe, blokując działanie naturalnych endorfin i substancji chemicznych odpowiedzialnych za uczucie przyjemności. W samodzielnej terapii jest stosowany w leczeniu uzależnień od alkoholu i opioidów.
Mysimba to specyficzny lek, który działa na układ nagrody w mózgu oraz na ośrodki głodu i sytości. Nie są jeszcze do końca poznane mechanizmy interakcji tych dwóch substancji, jednakże wiadomo, że połączenie naltreksonu oraz bupropionu hamuje mechanizmy neurochemiczne, które są odpowiedzialne za odczuwanie łaknienia.
{{cta}}
Wskazania do stosowania
Lek Mysimba jest przeznaczony do stosowania przez osoby dorosłe jako dodatek do diety o ograniczonej kaloryczności oraz w przypadku zwiększonej aktywności fizycznej, mających na celu zmniejszenie masy ciała o początkowym wskaźniku masy ciała (BMI) wynoszącym:
- ≥30 kg/m2 (otyłość),
- od 27 kg/m2 do <30 kg/m2 (nadwaga), jeśli pacjent cierpi na jedną lub więcej chorób współistniejących z otyłością (np. cukrzyca typu 2, dyslipidemia, kontrolowane nadciśnienie tętnicze).
Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Leczenia Otyłości (PTLO), lek Mysimba może być szczególnie korzystny dla pacjentów, którzy doświadczają intensywnego i uporczywego pragnienia podjadania (tzw. craving), w przypadku współistniejącej depresji lub/i uzależnienia od nikotyny (nikotynizmu). Jednak ostateczna decyzja dotycząca rozpoczęcia leczenia powinna być podejmowana we współpracy między lekarzem a pacjentem, po dokładnym wywiadzie lekarskim.
Kiedy nie stosować tego leku
Mysimba nie jest odpowiednim lekiem dla każdego pacjenta. Producent zaznacza przeciwwskazania dotyczące stosowania leku Mysimba. Preparat nie jest wskazany:
- osobom wykazującym nadwrażliwość na jakąkolwiek substancję czynną lub pomocniczą zawartą w leku,
- osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze, które nie jest kontrolowane za pomocą leków,
- osobom bezpośrednio po nagłym zaprzestaniu spożywania alkoholu lub/i opiatów,
- osobom z rozpoznaną chorobą afektywną dwubiegunową,
- osobom, które miały obecnie lub w przeszłości zaburzenia odżywiania, takie jak żarłoczność psychiczna (bulimia) lub jadłowstręt psychiczny (anoreksja),
- osobom, które obecnie lub w przeszłości miały napady padaczkowe,
- osobom z guzem nowotworowym w centralnym układzie nerwowym,
- osobom uzależnionym od niektórych leków (benzodiazepin),
- osobom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby,
- osobom ze schyłkową niewydolnością nerek lub ciężkimi zaburzenia czynności nerek,
- osobom, które przyjmują bupropion lub naltrekson w innym wskazaniu aniżeli obniżenie masy ciała.
Pełny skład preparatu
Lek Mysimba występuje w formie tabletek o przedłużonym uwalnianiu. Każda tabletka leku zawiera 8 mg chlorowodorku naltreksonu, co odpowiada 7,2 mg naltreksonu, oraz 90 mg chlorowodorku bupropionu, co odpowiada 78 mg bupropionu. Lek zawiera również inne substancje pomocnicze. W rdzeniu tabletki znajduje się: celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, laktoza bezwodna, laktoza jednowodna, cysteiny chlorowodorek, krospowidon, magnezu stearynian, hypromeloza, disodu edetynian, krzemionka koloidalna, lak aluminiowy indygotyny E132, natomiast w skład otoczki tabletek wchodzą: alkohol poliwinylowy, dwutlenek tytanu E171, makrogol 3350, talk oraz lak aluminiowy indygotyny E132.
Dawkowanie preparatu
Podobnie jak w przypadku innych leków, Mysimbę należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Zalecane dawkowanie Mysimby jest stopniowe, mając na celu minimalizację ryzyka działań niepożądanych. Lekarz może dostosować dawkowanie do indywidualnych potrzeb pacjenta. Poniżej przedstawiono ogólny schemat dawkowania:
- Tydzień 1: jedna tabletka raz dziennie, rano.
- Tydzień 2: jedna tabletka rano i jedna tabletka wieczorem.
- Tydzień 3: dwie tabletki rano i jedna tabletka wieczorem.
- Tydzień 4 i dalej: dwie tabletki rano i dwie tabletki wieczorem.
Tabletkę Mysimba należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Należy przestrzegać zalecanej dawki, która maksymalnie wynosi 4 tabletki na dobę (2 tabletki rano i 2 tabletki wieczorem – są to maksymalne, bezpieczne dawki dla tych substancji czynnych). Tabletek nie należy rozgryzać ani kruszyć. Lek należy przyjmować do posiłku.
Lekarz może ocenić skuteczność leczenia po około 12 tygodniach. Jeśli pacjent nie osiągnął odpowiedniej utraty wagi (co najmniej 5% masy ciała początkowej), lekarz może rozważyć przerwanie terapii Mysimbą.
{{cta_1}}
Możliwe skutki uboczne
W trakcie przyjmowania Mysimby mogą wystąpić pewne skutki uboczne. Niemniej jednak, nie muszą one dotyczyć każdego pacjenta, a ich nasilenie może się różnić. Najczęściej zgłaszanymi skutkami ubocznymi są między innymi:
- ból i zawroty głowy,
- nudności,
- zaparcia,
- wymioty,
- bezsenność,
- niepokój ruchowy,
- podwyższone ciśnienie tętnicze,
- suchość w ustach.
Wszelkie niepokojące dolegliwości powinny zostać zgłoszone lekarzowi prowadzącemu leczenie.
Interakcje z alkoholem
Mimo że analizy danych z badań klinicznych nie wykazały żadnych interakcji między bupropionem a alkoholem, u pacjentów, którzy spożywają alkohol podczas leczenia bupropionem, odnotowano rzadkie przypadki neuropsychiatrycznych zdarzeń niepożądanych oraz obniżoną tolerancję alkoholu. Natomiast brak jest informacji o interakcjach naltreksonu z alkoholem. W przypadku terapii Mysimbą zaleca się ograniczenie spożycia alkoholu do minimum lub całkowite jego wyeliminowanie.
Mysimba w ciąży
W przypadku kobiet w ciąży oraz tych, które starają się o ciążę, stosowanie preparatu Mysimba jest przeciwwskazane. Istnieje ryzyko, że lek może negatywnie wpływać na płodność, dlatego istotne jest powiadomienie lekarza nie tylko o obecności ciąży lub podejrzeniu jej wystąpienia, ale również o planach dotyczących dzieci.
Mysimba a karmienie piersią
Naltrekson, bupropion oraz ich metabolity przechodzą do mleka kobiecego. Ponieważ istnieje ograniczona dostępność informacji na temat ogólnoustrojowej ekspozycji noworodków i niemowląt karmionych piersią na naltrekson i bupropion, niemożliwe jest całkowite wykluczenie potencjalnego ryzyka dla nich. Z tego powodu nie zaleca się stosowania kombinacji naltreksonu i bupropionu w okresie karmienia piersią.
{{cta_2}}
Lekarka w Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala im. W. Orłowskiego w Warszawie. Certyfikowana przez Polskie Towarzystwo Leczenia Otyłości oraz Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością.
Czytaj dalej

Chcesz dowiedzieć się czym dokładnie różni się Ozempic od Wegovy? Który z tych leków może być właściwym wyborem w Twoim przypadku? Na początku warto wiedzieć, że oba preparaty łączy jedna kluczowa cecha - zawierają identyczną substancję czynną, jaką jest semaglutyd. Różnią się jednak przeznaczeniem i sposobem stosowania. Wegovy otrzymał zatwierdzenie FDA w 2021 roku jako specjalistyczny preparat do leczenia otyłości u osób z BMI powyżej określonych progów. Ozempic natomiast został opracowany do leczenia cukrzycy typu 2, choć oczywiście jego działanie w zakresie redukcji masy ciała również zostało potwierdzone w badaniach klinicznych. W tym artykule dowiesz się jakie są różnice między tymi dwoma lekami. Czym są Wegovy i Ozempic? Wegovy i Ozempic to preparaty farmaceutyczne produkowane przez duńską firmę Novo Nordisk, które w ostatnich latach stały się jednymi z najczęściej omawianych leków w kontekście leczenia zaburzeń metabolicznych. Choć łączy je wiele cech wspólnych, różnią się zastosowaniem klinicznym i specyfiką dawkowania. Kluczowe różnice między tymi lekami dotyczą nie tylko wskazań medycznych, ale także dawkowania. Wegovy przeznaczony jest wyłącznie do leczenia otyłości i stosuje się go w wyższych dawkach - maksymalnie do 2,4 mg tygodniowo. Ozempic z kolei służy przede wszystkim pacjentom z cukrzycą typu 2 i zazwyczaj podawany jest w dawkach nieprzekraczających 1,0 mg na tydzień.

Chcesz rozpocząć leczenie farmakologiczne otyłości, ale nie wiesz, który nowych leków będzie dla Ciebie bardziej skuteczny? Wegovy czy może Mounjaro? To pytanie zadaje sobie coraz więcej osób borykających się z nieudanymi próbami redukcji masą ciała. W takim razie, który z leków jest lepszy, biorąc pod uwagę, że oba preparaty pokazują obiecujące wyniki w badaniach klinicznych? Badania wykazały, że Wegovy (semaglutyd) pozwala pacjentom stracić co najmniej 15% masy ciała, przy czym ponad 47% osób stosujących ten preparat osiąga taki wynik. Mounjaro (tirzepatyd) wykazało ,że pacjenci tracą średnio 15% masy ciała w ciągu 72 tygodni, a osoby z otyłością nawet 20%. Warto zaznaczyć różnicę w skuteczności obu preparatów. Tirzepatyd (Mounjaro) prowadzi do utraty wagi o blisko 18% po 72 tygodniach, podczas gdy semaglutyd (Wegovy) powoduje 14% redukcję masy ciała po 68 tygodniach stosowania. Wybór odpowiedniego preparatu wymaga przemyślanej decyzji. Porównamy skuteczność, bezpieczeństwo i sposób dawkowania obu leków, żebyś mógł podjąć świadomą decyzję dotyczącą leczenia otyłości.

Chcesz rozpocząć leczenie farmakologiczne analogami GLP-1, ale boisz się skutków ubocznych? Okazuje się, że obawy przed nudnościami, biegunką, wymiotami czy gorszymi powikłaniami wywołuje stres u wielu pacjentów z chorobą otyłościową. Czy faktycznie mają się czego obawiać? W tym artykule dowiesz się, czego konkretnie możesz się spodziewać podczas terapii analogami GLP-1, dlaczego Twój organizm tak reaguje, jak skutecznie radzić sobie z niechcianymi objawami i kiedy warto zastanowić się nad kontynuacją leczenia. Przygotowanie się na możliwe reakcje organizmu pomoże Ci spokojnie przejść przez proces leczenia.
Zadbajmy razem o Twoje zdrowie
W Holi wiemy, że otyłość to złożona choroba, którą bardzo ciężko wyleczyć samodzielnie. Daj sobie pomóc i zagwarantuj wsparcie dedykowanego zespołu specjalistów!
