Kwasica ketonowa to poważne powikłanie cukrzycy, które może stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta. Rozwija się najczęściej u osób chorujących na cukrzycę typu 1, choć rzadziej może również wystąpić w przebiegu cukrzycy typu 2. W tym artykule przyjrzymy się bliżej czym jest kwasica ketonowa, jakie są jej przyczyny, objawy oraz metody leczenia.
Kwasica ketonowa – przyczyny
Na początku warto odpowiedzieć na pytanie, które można usłyszeć na wizytach lekarskich a także dostrzec je w wynikach wyszukiwania w internecie, czyli - co to jest kwasica ketonowa? Kwasica ketonowa to stan, który rozwija się w wyniku niedoboru insuliny w organizmie. Insulina jest hormonem odpowiedzialnym za transport glukozy z krwi do komórek, gdzie służy jako źródło energii. Gdy występuje jej niedobór, komórki nie mogą wykorzystywać glukozy jako paliwa, mimo że jej poziom we krwi jest wysoki.
W tej sytuacji organizm zaczyna pozyskiwać energię z zapasów tłuszczu. W procesie spalania tłuszczów powstają ciała ketonowe, które w nadmiarze prowadzą do zakwaszenia organizmu (kwasicy). Stąd właśnie nazwa tego powikłania.
{{cta}}
Najczęstsze przyczyny wystąpienia kwasicy ketonowej to: nieleczona lub nierozpoznana cukrzyca typu 1, przerwanie lub zmniejszenie dawek insuliny, ostre zakażenia (szczególnie układu moczowego i dróg oddechowych), zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, ciąża, urazy, nadmierne spożycie alkoholu.
Kwasica ketonowa wywołana alkoholem powstaje w wyniku skomplikowanych procesów fizjologicznych, zazwyczaj po długim i intensywnym piciu alkoholu połączonym z niedostatecznym odżywianiem. Długotrwałe spożywanie alkoholu może prowadzić do wyczerpania zapasów glikogenu w wątrobie, a przetwarzanie etanolu zaburza proces wytwarzania glukozy (glukoneogenezę). To powoduje zmniejszenie dostępności glukozy, co może skutkować obniżeniem poziomu cukru we krwi (hipoglikemią) i zwiększonym wykorzystaniem kwasów tłuszczowych oraz ketonów jako źródła energii. Dodatkowe czynniki stresowe, jak wymioty czy odwodnienie, mogą zwiększać poziom hormonów przeciw regulacyjnych (glukagonu, kortyzolu i hormonu wzrostu), co nasila uwalnianie wolnych kwasów tłuszczowych i produkcję ciał ketonowych. Metabolizm etanolu może również podwyższać poziom kwasu mlekowego we krwi, co dodatkowo przyczynia się do kwasicy metabolicznej.
Warto pamiętać, że kwasica ketonowa może być pierwszym objawem, który prowadzi do rozpoznania cukrzycy typu 1. Około 25% przypadków cukrzycy typu 1 rozpoznaje się właśnie na skutek wystąpienia tego powikłania.
{{cta_1}}
Objawy kwasicy ketonowej
Symptomy kwasicy ketonowej różnią się w zależności od jej przyczyny. Do najczęściej występujących należą mdłości, wymioty, dolegliwości bólowe w obrębie brzucha oraz uczucie osłabienia. Charakterystyczną cechą może być również acetonowy zapach z ust, wynikający z obecności lotnych ciał ketonowych. W odpowiedzi na kwasicę metaboliczną organizm może reagować przyspieszonym i pogłębionym oddechem, znanym jako oddech Kussmaula, który stanowi mechanizm kompensacyjny. Podsumowując, objawy to:
- Wzmożone pragnienie i suchość w ustach
- Częste oddawanie moczu
- Nudności i wymioty
- Bóle brzucha
- Osłabienie i zmęczenie
- Zaburzenia świadomości
- Zapach acetonu z ust (przypominający zapach zgniłych jabłek)
- Przyspieszony, głęboki oddech (oddech Kussmaula)
- Zaczerwienienie twarzy
- Utrata masy ciała
Jeśli zauważysz u siebie lub bliskiej osoby objawy kwasicy ketonowej, konieczny jest natychmiastowy kontakt z lekarzem. W niektórych przypadkach może dojść do zaburzeń świadomości, a nawet śpiączki. Pamiętaj, że kwasica ketonowa stanowi stan bezpośredniego zagrożenia życia. Z tego powodu każdy pacjent z cukrzycą, który zauważy u siebie nasilone, niepokojące objawy oraz stwierdzi wysokie stężenie glukozy we krwi, powinien niezwłocznie skontaktować się z pogotowiem ratunkowym lub samodzielnie udać się do najbliższego szpitala.
{{cta_2}}
Jak leczy się cukrzycową kwasicę ketonową?
Leczenie kwasicy ketonowej wymaga różnych terapii w zależności od jej przyczyny. Przy cukrzycowej kwasicy ketonowej stosuje się insulinę dożylną, płyny, elektrolity oraz leczenie wspomagające.
Stopień odwodnienia determinuje ilość potrzebnych płynów. Przy ciężkim odwodnieniu zagrażającym wstrząsem lub obniżeniem świadomości zaleca się szybki wlew soli fizjologicznej. Przy umiarkowanym odwodnieniu można stosować wolniejsze nawadnianie solą fizjologiczną na podstawie obliczonego niedoboru. Łagodną kwasicę ketonową bez wymiotów można leczyć nawadnianiem doustnym i insuliną podskórną pod obserwacją.
W przypadku alkoholowej kwasicy ketonowej stosuje się dożylną dekstrozę i leczenie podtrzymujące, zazwyczaj bez insuliny. Głodową kwasicę ketonową leczy się dożylną dekstrozą, monitorując możliwe zmiany elektrolitowe związane z zespołem ponownego odżywienia.
Czytaj też: Dieta ketogeniczna - na czym polega, zasady, wady i zalety
Czytaj dalej
Chcesz dowiedzieć się czym dokładnie różni się Ozempic od Wegovy? Który z tych leków może być właściwym wyborem w Twoim przypadku? Na początku warto wiedzieć, że oba preparaty łączy jedna kluczowa cecha - zawierają identyczną substancję czynną, jaką jest semaglutyd. Różnią się jednak przeznaczeniem i sposobem stosowania. Wegovy otrzymał zatwierdzenie FDA w 2021 roku jako specjalistyczny preparat do leczenia otyłości u osób z BMI powyżej określonych progów. Ozempic natomiast został opracowany do leczenia cukrzycy typu 2, choć oczywiście jego działanie w zakresie redukcji masy ciała również zostało potwierdzone w badaniach klinicznych. W tym artykule dowiesz się jakie są różnice między tymi dwoma lekami. Czym są Wegovy i Ozempic? Wegovy i Ozempic to preparaty farmaceutyczne produkowane przez duńską firmę Novo Nordisk, które w ostatnich latach stały się jednymi z najczęściej omawianych leków w kontekście leczenia zaburzeń metabolicznych. Choć łączy je wiele cech wspólnych, różnią się zastosowaniem klinicznym i specyfiką dawkowania. Kluczowe różnice między tymi lekami dotyczą nie tylko wskazań medycznych, ale także dawkowania. Wegovy przeznaczony jest wyłącznie do leczenia otyłości i stosuje się go w wyższych dawkach - maksymalnie do 2,4 mg tygodniowo. Ozempic z kolei służy przede wszystkim pacjentom z cukrzycą typu 2 i zazwyczaj podawany jest w dawkach nieprzekraczających 1,0 mg na tydzień.
%2520(2).webp)
Zastanawiasz się, jak schudnąć bez efektu jojo i nie wrócić do poprzedniej wagi? To pytanie nurtuje większość z nas, którzy podejmujemy decyzję o odchudzaniu. Efekt jojo to nic innego jak nawrót choroby otyłościowej. Dlaczego więc po różnych dietach widzimy nagły powrót kilogramów na wadze? Poznaj skuteczne strategie dietetyczne i psychologiczne, które pomogą Ci nie tylko schudnąć, ale przede wszystkim utrzymać nową wagę na stałe. Przyjrzymy się najczęstszym błędom prowadzącym do efektu jojo oraz sprawdzonym metodom, dzięki którym Twoja redukcja wagi będzie trwała i zdrowa. Pamiętaj - skuteczne odchudzanie to znacznie więcej niż sama dieta. Czym jest efekt jojo i dlaczego tak często się pojawia? Czy wiesz, że aż 80% osób, które celowo straciły więcej niż 10% masy ciała, doświadcza efektu jojo? To popularne zjawisko, które może dotknąć każdego z nas podczas procesu odchudzania, polega na cyklicznym zrzucaniu i przybieraniu masy ciała, często w krótkich odstępach czasowych. Ten frustrujący proces, często wpływa nie tylko na zdrowie fizyczne, ale może również prowadzić do obniżonego poczucia własnej wartości.
Chcesz rozpocząć leczenie farmakologiczne otyłości, ale nie wiesz, który nowych leków będzie dla Ciebie bardziej skuteczny? Wegovy czy może Mounjaro? To pytanie zadaje sobie coraz więcej osób borykających się z nieudanymi próbami redukcji masą ciała. W takim razie, który z leków jest lepszy, biorąc pod uwagę, że oba preparaty pokazują obiecujące wyniki w badaniach klinicznych? Badania wykazały, że Wegovy (semaglutyd) pozwala pacjentom stracić co najmniej 15% masy ciała, przy czym ponad 47% osób stosujących ten preparat osiąga taki wynik. Mounjaro (tirzepatyd) wykazało ,że pacjenci tracą średnio 15% masy ciała w ciągu 72 tygodni, a osoby z otyłością nawet 20%. Warto zaznaczyć różnicę w skuteczności obu preparatów. Tirzepatyd (Mounjaro) prowadzi do utraty wagi o blisko 18% po 72 tygodniach, podczas gdy semaglutyd (Wegovy) powoduje 14% redukcję masy ciała po 68 tygodniach stosowania. Wybór odpowiedniego preparatu wymaga przemyślanej decyzji. Porównamy skuteczność, bezpieczeństwo i sposób dawkowania obu leków, żebyś mógł podjąć świadomą decyzję dotyczącą leczenia otyłości.
Zadbajmy razem o Twoje zdrowie
W Holi wiemy, że otyłość to złożona choroba, którą bardzo ciężko wyleczyć samodzielnie. Daj sobie pomóc i zagwarantuj wsparcie dedykowanego zespołu specjalistów!
