Saxenda jest jednym z leków stosowanych w farmakologicznym leczeniu otyłości. Substancją aktywną tego leku jest liraglutyd, który jest syntetycznym analogiem GLP-1. Jego działanie opiera się na regulacji apetytu i kontrolowaniu masy ciała poprzez wpływ na ośrodki regulujące uczucie sytości. Jak powinno się dawkować Saxendę? Dlaczego dawka leku zmienia się z czasem? W tym artykule bliżej przejrzymy się tym kwestiom.
Dowiedz się więcej:
Dlaczego zmienia się dawkowanie leku Saxenda?
Dawkowanie Saxendy zmienia się z czasem, zaczynając od dawki 0,6 mg na dzień, aż do dawki podtrzymującej 3 mg dziennie. Stopniowe zwiększanie dawki Saxendy pozwala organizmowi przyzwyczaić się do działania leku. Dzięki takiemu zabiegowi ograniczone jest ryzyko wystąpienia dużych efektów ubocznych, głównie tych ze strony przewodu pokarmowego, tj. nudności, biegunki, ból brzucha, wymioty, wzdęcia czy zaparcia.
Podczas zwiększania dawki Saxendy bardzo ważne jest monitorowanie samopoczucia oraz zgłaszania każdych niepokojących nieprawidłowości lekarzowi prowadzącemu leczenie.
{{cta}}
Saxenda - jak stosować?
Zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego (ChPL) leku Saxenda leczenie rozpoczyna się od mniejszej dawki - 0,6 mg na dobę, a następnie dawki ulegają zwiększeniu w odstępach czasowych wynoszących co najmniej tydzień, kolejno do 1,2 mg, 1,8 mg, 2,4 mg i 3,0 mg na dobę. Dzienne dawki powyżej 3 mg nie są zalecane. Zwykle zalecany jest sposób dawkowania zgodnie z poniższym schematem:
- Tydzień 1 - 0,6 mg raz na dobę;
- Tydzień 2 - 1,2 mg raz na dobę;
- Tydzień 3 - 1,8 mg raz na dobę;
- Tydzień 4 - 2,4 mg raz na dobę;
- Od 5 tygodnia - 3,0 mg raz na dobę.
Saxenda jest preparatem leczniczym, dostępnym w postaci wstrzykiwaczy do iniekcji podskórnych, które dany Pacjent wykonuje u siebie samodzielnie. Lek należy podawać raz dziennie, o dowolnej porze, niezależnie od posiłku, jednak najlepiej w tej samej porze dnia.
Podczas podawania leku ważne jest, aby dawka została w całości wstrzyknięta pod skórę, unikając dostania się igły do żyły lub mięśnia. Zaleca się wstrzykiwanie Saxendy w udo, brzuch lub ramiona, przy czym konieczne jest regularne zmienianie miejsca wstrzyknięcia w kolejnych cyklach, aby nie doprowadzić do podrażnień. Dodatkowo istotne jest systematyczne wymienianie igieł, aby zapobiec ryzyku zakażeń i utrzymać higienę podczas aplikacji leku.
Podczas stosowania leku warto również pamiętać o prawidłowym przechowywaniu Saxendy. Przed pierwszym użyciem wstrzykiwacza należy lek przechowywać w lodówce w temperaturze od 2 do 8°C z dala od elementu chłodzącego. Po rozpoczęciu użytkowania pen można przechowywać poza lodówką, w temperaturze poniżej 30°C, przez czas do jednego pełnego miesiąca. Nie należy stosować leku, jeśli płyn nie jest przeźroczysty i bezbarwny.
{{cta_1}}
Czy mogę samodzielnie ustawić dawkowanie leku?
Należy pamiętać, że zmiana dawki Saxendy powinna odbywać się wyłącznie pod nadzorem lekarza prowadzącego. Choć często dobór dawki może odchylać się od standardowego schematu zaleceń zawartego w Charakterystyce Produktu Leczniczego (ChPL), decyzja o dostosowaniu dawki powinna być wynikiem indywidualnych potrzeb pacjenta oraz efektów terapeutycznych.
Istnieje prawdopodobieństwo, że nawet niższe dawki mogą być równie skuteczne w przypadku leczenia Saxendą. Jednakże, takie podejście wymaga konsultacji z lekarzem prowadzącym, który na podstawie bieżącej oceny efektów leczenia oraz odczuć pacjenta może zdecydować o ewentualnej modyfikacji dawkowania. Warto pamiętać, że zmiany w dawkowaniu leku, wychodzące poza zalecenia lekarskie mogą prowadzić do niepożądanych skutków ubocznych lub zmniejszyć skuteczność terapii, dlatego kluczowe jest zachowanie stałej współpracy z lekarzem. To profesjonalne wsparcie lekarza prowadzącego pozwala na indywidualne dostosowanie terapii, co z kolei wpływa na optymalne rezultaty leczenia Saxendą.
{{cta_2}}
Lekarka w Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala im. W. Orłowskiego w Warszawie. Certyfikowana przez Polskie Towarzystwo Leczenia Otyłości oraz Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością.
Czytaj dalej

Chcesz dowiedzieć się czym dokładnie różni się Ozempic od Wegovy? Który z tych leków może być właściwym wyborem w Twoim przypadku? Na początku warto wiedzieć, że oba preparaty łączy jedna kluczowa cecha - zawierają identyczną substancję czynną, jaką jest semaglutyd. Różnią się jednak przeznaczeniem i sposobem stosowania. Wegovy otrzymał zatwierdzenie FDA w 2021 roku jako specjalistyczny preparat do leczenia otyłości u osób z BMI powyżej określonych progów. Ozempic natomiast został opracowany do leczenia cukrzycy typu 2, choć oczywiście jego działanie w zakresie redukcji masy ciała również zostało potwierdzone w badaniach klinicznych. W tym artykule dowiesz się jakie są różnice między tymi dwoma lekami. Czym są Wegovy i Ozempic? Wegovy i Ozempic to preparaty farmaceutyczne produkowane przez duńską firmę Novo Nordisk, które w ostatnich latach stały się jednymi z najczęściej omawianych leków w kontekście leczenia zaburzeń metabolicznych. Choć łączy je wiele cech wspólnych, różnią się zastosowaniem klinicznym i specyfiką dawkowania. Kluczowe różnice między tymi lekami dotyczą nie tylko wskazań medycznych, ale także dawkowania. Wegovy przeznaczony jest wyłącznie do leczenia otyłości i stosuje się go w wyższych dawkach - maksymalnie do 2,4 mg tygodniowo. Ozempic z kolei służy przede wszystkim pacjentom z cukrzycą typu 2 i zazwyczaj podawany jest w dawkach nieprzekraczających 1,0 mg na tydzień.

Chcesz rozpocząć leczenie farmakologiczne otyłości, ale nie wiesz, który nowych leków będzie dla Ciebie bardziej skuteczny? Wegovy czy może Mounjaro? To pytanie zadaje sobie coraz więcej osób borykających się z nieudanymi próbami redukcji masą ciała. W takim razie, który z leków jest lepszy, biorąc pod uwagę, że oba preparaty pokazują obiecujące wyniki w badaniach klinicznych? Badania wykazały, że Wegovy (semaglutyd) pozwala pacjentom stracić co najmniej 15% masy ciała, przy czym ponad 47% osób stosujących ten preparat osiąga taki wynik. Mounjaro (tirzepatyd) wykazało ,że pacjenci tracą średnio 15% masy ciała w ciągu 72 tygodni, a osoby z otyłością nawet 20%. Warto zaznaczyć różnicę w skuteczności obu preparatów. Tirzepatyd (Mounjaro) prowadzi do utraty wagi o blisko 18% po 72 tygodniach, podczas gdy semaglutyd (Wegovy) powoduje 14% redukcję masy ciała po 68 tygodniach stosowania. Wybór odpowiedniego preparatu wymaga przemyślanej decyzji. Porównamy skuteczność, bezpieczeństwo i sposób dawkowania obu leków, żebyś mógł podjąć świadomą decyzję dotyczącą leczenia otyłości.

Chcesz rozpocząć leczenie farmakologiczne analogami GLP-1, ale boisz się skutków ubocznych? Okazuje się, że obawy przed nudnościami, biegunką, wymiotami czy gorszymi powikłaniami wywołuje stres u wielu pacjentów z chorobą otyłościową. Czy faktycznie mają się czego obawiać? W tym artykule dowiesz się, czego konkretnie możesz się spodziewać podczas terapii analogami GLP-1, dlaczego Twój organizm tak reaguje, jak skutecznie radzić sobie z niechcianymi objawami i kiedy warto zastanowić się nad kontynuacją leczenia. Przygotowanie się na możliwe reakcje organizmu pomoże Ci spokojnie przejść przez proces leczenia.
Zadbajmy razem o Twoje zdrowie
W Holi wiemy, że otyłość to złożona choroba, którą bardzo ciężko wyleczyć samodzielnie. Daj sobie pomóc i zagwarantuj wsparcie dedykowanego zespołu specjalistów!
